اهل چنارانم

  تکه نانی دارم بی هیچ یارانه

  خورده هوشی دارم

  لب کوزه سفال بگذارم

  پیشه ام دکتری است

  گاه بی گاه آب حوض هم بکشم

  بس که زحمت کشم

  طول عمرم به صف است

  صف بنزین , صف نان

  صف بیمه گران

  صف ماعینه* ز نوع فنی

  صف تعویض پلاک عانی

  شهر من شهر پر از جایزه هاست

  صدها دست خودرو

  و هزاران سکه

  و هر آنچه که شما میخواهید

  دغدغه مردم شهر

  انتخاب پفک است

  چیتوز یا مریخی

  یا چطور می آید یکهو بابا برقی

  مردم شهر به یک گل چنان مینگرند

  که به یک توده وبا

  من دلم میخواهد

  بروم بر سر آن برج بلند

  که بنامند میلاد

  بزنم من فریاد

  آی مردم مرغ ارزان نشود

  نفت سر سفره انسان که مهمان نشود!

  قایقی خواهم ساخت , خواهم انداخت به آب

  دور خواهم شد از این شهر عجیب .

  بس که نان از عمل خود نخورم

  شعر از هم بگسست

  این یکی شعر دگر بود , به این یک پیوست