فرزانه
من برای مرگ خود یک بهانه میخواهم
یک بهانه ی پوچ ِ عاشقانه میخواهم
از غمی که میدانی
با تو بودنم مرگ است
بی تو بودنم هرگز
گر بهانه این باشد ، من بهانه میگیرم  

عاشقانه میمیرم